Të jesh perfekt ishte një çështje e të qenit i suksesshëm. Ishte një çështje përpjekjesh. Ishte një punë e synuar. Ishte një çështje për të parë. Ishte një çështje për ta bërë atë të përsosur. Ai vazhdimisht lustrohej. Bëhej fjalë për vetëdisiplinë. Ishte për ta bërë atë të organizuar. Ishte një përpjekje. Ishte një përpjekje e pafund. Të jesh i përsosur do të thotë të mos pranosh të metat në këtë botë të papërsosur. Nuk ishte në gjendje të toleronte mungesën. Nuk ishte as afër integritetit që keni krijuar në mendjen tuaj. Do të thoshte të jesh vazhdimisht i zemëruar, vazhdimisht i tensionuar. Mbi të gjitha, ishte zemërimi me veten e tij. Ishte i zemëruar me mungesën e tij. Ishte si të mos duroje dot veten dhe të metat e tua. Ai vazhdimisht e imagjinonte atë në mendjen tuaj, por asgjë nuk shkoi paralelisht me atë që kishit në mendjen tuaj. Nuk ishte në gjendje të toleronte atë që kishte në mendjen e tij. Përpjekja për të mbyllur të metat ishte për të vendosur një qëllim dhe për të ecur përpara në atë rrugë. Do të thoshte të mos jesh i kënaqur edhe nëse e ke arritur qëllimin. Ndërsa edhe përparimi drejt qëllimit tuaj ishte i këndshëm, asgjë nuk ishte aq e mirë sa duhet. Perfeksionizmi po ndihet vazhdimisht i pavlerë në pikën kur përpiqeni t'i shtoni vlerë vetes.
A nuk është sikur çdo përpjekje drejt përsosmërisë është një përpjekje për t'ju kujtuar vazhdimisht se jeni i vlefshëm. Përpjekja për t'i kujtuar atij se ai ishte kaq i vlefshëm ishte në fakt një përpjekje për të treguar pavlefshmërinë e tij në fytyrë. Të arrish përsosmërinë për shkak të pavlefshmërisë tënde do të thoshte të ndiheshe sërish i pavlerë në pikën ku arrite. Të jesh perfekt do të thotë të duash që sytë e të tjerëve të jenë mbi ty, por të mos jesh në gjendje të durosh shikimin e tyre për një kohë të gjatë. Dëshira për të qenë e vlefshme, por nuk mund ta ndjeja atë. Nuk ishte në gjendje të bindte veten se ai ishte i suksesshëm, edhe pse ai me të vërtetë ishte në gjendje të bënte diçka me gjithë këtë përpjekje dhe ishte vërtet i suksesshëm. Nuk ishte në gjendje ta bindte atë se ai ishte i vlefshëm. Ishte sikur pavlefshmëria ime të pushtoi gjithë trupin. Nuk ishte në gjendje të kënaqej. Nuk ishte në gjendje të pranonte veten. Ishte duke u bindur që ai ishte i pavlerë që në fillim. Përsosmëria ishte rraskapitje. Ai vazhdimisht lustrohej. Ishin përpjekjet e vazhdueshme të palodhura të mendjes së tij. Ishte një çështje përpjekjesh. Ishte një punë e synuar. Ishte një çështje për të parë. Përsosmëria ishte rraskapitje. Po lustrohej vazhdimisht gjatë gjithë kohës. Ishte për të disiplinuar mendjen tuaj. Bëhej fjalë për disiplinimin e trupit tuaj. Pra, ishte një çështje suksesi. Pra, për çfarë, për kë?
Lexo: 0
