* “Këto ditë jam shumë harrues, dikur kujtoja më shpejt, tani e kam të vështirë”.
* “Më ka ndodhur diçka, nuk i mbaj mend numrat e telefonit .
* “Çfarë më ndodhi? Nuk e mbaj mend atë që kam lexuar".
* "Mendja ime është e turbullt, mezi e mbaj mend"
* "Mendoj se po plakem, harroj atë që ime gruaja tha, e mbaj mend më vonë, edhe nëse është vonë."
* "A është normale që nuk mbaj mend çfarë u tha?"
Kur i dëgjoni këto fjali gjatë intervistës, do t'ju bëhet pyetja e mëposhtme: “Kam frikë nga çmenduria, a jam senile?” (çmenduria) ju pengon të mendoni, sepse nuk ka gjasa ta dëgjoni këtë pyetje nga një person me çmenduri. Personi me fillimin e demencës përpiqet t'i përgjigjet çdo pyetjeje sikur të përpiqet të tregojë se ai ose ajo nuk ka demencë dhe mohon harresën e tij. Ai harron atë që harron.
Mungesa e përkeqësuar dhe e vazhdueshme në aktivitetet mendore si kujtesa, të menduarit abstrakt dhe gjykimi quhet çmenduri. Demenca, e cila mund të shkaktohet nga një sërë faktorësh dhe mund të ndikojë në funksionet e trurit në një gamë të gjerë fushash, imponon ngarkesa të rënda si mbi individin, familjen e tij dhe shoqërinë.
Në epokën tonë, incidenca e rasteve të demencës është në rritje për shkak të zgjatjes së jetës së njeriut. Demenca nga traumat e kokës, sëmundjet cerebrovaskulare dhe sëmundja e Alzheimerit janë mjaft të shpeshta në vendin tonë.
Është e vështirë të jesh i afërm i pacientit si dhe pacienti që ka nevojë për kujdes për shkak të demencës. Të afërmit e pacientëve mund të lodhen gjatë proceseve të gjata të kujdesit. Do të ishte e përshtatshme të menaxhonim mirë procesin e kujdesit, i cili është po aq i vështirë dhe i gjatë sa vrapimi i një maratonë, dhe të ndihmonim njëri-tjetrin kur është e nevojshme. Do të ishte më mirë të kesh informacione për demencën, ta hulumtoje atë dhe të marrësh ndihmë për trajnimin e nevojshëm përpara se të biesh në mendime të gabuara si "Jam i rraskapitur, nuk mund të bëj më durim, ai sillet si fëmijë. ndonjëherë më torturon me qëllim", "Jam mërzitur, po e bën për inat".
Lexo: 0
