Për disa arsye, ne gjithmonë mendojmë për fjalën "i respektueshëm" sikur i përket botës së të rriturve. Fëmijët mund të mos respektohen, por jo të rriturit, ose fëmijët mund të jenë mosrespektues, sikur do të largohet kur të rriten. Po sikur të mos largohet?…
Kemi një thënie, "mirë, mirë -zogjtë e sjellshëm bëjnë atë që shohin”, që është një nga thëniet e bukura të paraardhësve tanë të preferuar. Mund të nënkuptojë shumë gjëra, por pjesa që më intereson është; Çdo gjë me të cilën trajtohen zogjtë tanë në shtëpitë tona, futet brenda tyre dhe ata fillojnë t'i trajtojnë në të njëjtën mënyrë. Gabimi që bëjnë shpesh të rriturit është se dashuria dhe respekti janë të ngatërruara. Me fjalë të tjera, "Unë të dua shumë, kështu që mund të flas me ty si të dua" ose "Ne e duam njëri-tjetrin shumë, ne e dimë këtë, kështu që mund të trajtojmë njëri-tjetrin si të duam" janë ide të gabuara sepse dashuria pa respekt. është dëmtuar. Pas një kohe, pushimet fillojnë të shkaktojnë lëndime. Për shkak të ekzistencës së dashurisë, ndonjëherë bëhet e vështirë ta vendosësh atë në fjali ose t'ia përcjellësh palës tjetër. Pas pak, kur bëhet e pamenaxhueshme, fillojnë këputjet në marrëdhënie dhe përgjithësime të pavullnetshme. Këto mund të çojnë në rrugë të pakthyeshme në marrëdhënie. Mos mendoni se këto vlejnë vetëm për marrëdhëniet me të rriturit. Perkundrazi, vlen edhe per marredheniet me femijet...
Cfare femije je ti, keshtu ben gjithmone, kurre nuk degjon, a ke lindur ne hambar, mbylle deren, do bej burre dhe te shoh, qelbet, shko bej dush, Ndonjëherë dyshoj se je fëmija im, nuk e kuptoj se kush të tërheq... Deklarata si kjo... Nëse i trajtoni me ndjeshmëri, do të kuptoni se sa lëndues dhe lëndues janë. Mendoni për personin që doni më shumë në jetën tuaj dhe dëgjoni këto fjali nga ai person... Do të lëndoheni vërtet. Siç është e vërtetë për çdo fëmijë, ne fillojmë të njohim jetën me prindërit tanë të parë. Prandaj, ata që duam më shumë, ata me të cilët zemërohemi, ata me të cilët lëndohemi, ata me të cilët qeshim të parët, ata që qajmë me të parët... Të gjithë këta janë prindërit tanë. Prandaj, së pari do të mësojmë komunikimin prej tyre. Duke qenë se prindërit janë më të ekspozuar ndaj stileve të tyre të komunikimit, edhe orientimet e komunikimit të fëmijëve të tyre do të jenë të njëjta. Çdo fjalë që del nga goja juaj është më e vlefshme se ari , Çdo fjalë i shton një tjetër tullë rrugës së tij/saj për t'u bërë njeri... Kini kujdes të komunikoni me fëmijët tuaj, duke filluar nga foshnjëria, ashtu siç do të dëshironit t'ju flisnin. Kur ju humbni durimin dhe ndjeni se nuk mund ta kontrolloni stilin tuaj të komunikimit, bëni një pushim duke u larguar nga mjedisi. Ju nuk duhet të vazhdoni të flisni kur jeni të zemëruar. Megjithatë, bëjini të ditur personit tjetër se keni nevojë për një pushim. Sigurisht, duke e bërë këtë, duhet t'i shprehni nevojat tuaja me një fjali respektuese, jo "Ik që të mos të shoh", por "Më duhet të jem vetëm, duhet të qetësohem". Zemërimi dhe zemërimi lidhet me vetë personin. Sepse kush çfarë ndjen dhe sa zemërim ndryshon nga personi në person. Të duash është një gjë, të numërosh është tjetër. Të numërosh; Është njohja e ekzistencës së personit tjetër. Dashuria ushqen respektin dhe respekti ushqen dashurinë. Ekzistenca e njërës nuk e bën tjetrën të panevojshme ose nuk e dëmton mjaftueshmërinë e saj. Përkundrazi, ne kemi nevojë për të dyja.
Fëmijët tanë modelojnë prindërit dhe marrëdhëniet e tyre. Fëmijët tanë nuk janë bimë në vazo, ata janë qenie sociale me tru njerëzor. Ata janë në rrugëtimin për t'u bërë njerëz që në foshnjërinë e tyre dhe madje edhe në barkun e nënës së tyre. Tani e dimë nga studimet se edhe bimët zhvillohen më gjallërisht kur flasim me to bukur dhe bëjmë biseda të këndshme, por ato vyshken kur ekspozohen ndaj diskursit të keq. Çdo jetë dhe çdo gjallesë është një bekim, të duam, të shprehim dashurinë tonë, të gjejmë mënyra për të përcjellë dashurinë tonë, të mos humbasim respektin, të mos errësim zemrën tonë, për shëndetin tonë mendor dhe fizik, pa konsumuar pa u lodhur dhe për shendetin e jeteve te gjallesave te tjera pervec nesh, te mos humbasim respektin, te mos humbasim respektin per cdo krijese te gjalle ne cdo rrethane, cdo krijese qe merr fryme. Le te konkurojme me veten si njerez me perpjekjet dhe perpjekjet per tu bere akoma me shume njerëzore.
Qëndroni me dashuri, trajtohuni me respekt dhe trajtohuni me respekt. Përshëndetje…
Lexo: 0
