Ne të gjithë udhëtojmë për në punë ose diku çdo ditë dhe kalojmë kohë në trafikun e qytetit. Doja të ndaja me ju një ngjarje që më ndodhi. Duke vozitur në një rrugë të frekuentuar për të shkuar në vendin tim të punës, hasa në një shofer femër që nuk mund ta ndizte makinën e saj në semafor dhe po përpiqej ta ndizte në panik. Trafiku ishte mjaft i rënduar dhe brirët dhe britmat e turmës së zemëruar që priste pas ishin të turbullta. Më kujtoi frikën time nga semaforët në ditët e mia fillestare kur vodha makinën nga babai im. Bëra diçka që nuk e kisha bërë kurrë më parë, ndalova makinën, shkova te zonja dhe i ofrova ndihmë. Mes borive të turmës së zemëruar, ai doli nga makina dhe shkoi në trotuarin ngjitur. Fytyra i ishte skuqur dhe djersitur nga stresi. Arrita ta tërhiqja makinën e tij në bordurë vetëm pak larg. Them se ia dola sepse makina ishte një model me të cilin nuk isha mësuar. Turma po më shikonte sikur të ishin një dhe tani dy.Për fat të keq dëgjoja edhe mallkime të çuditshme. Kësaj radhe makina ime mbeti në shesh dhe gjithë inati ishte drejtuar nga unë. Nuk kishte rëndësi që e bëra këtë lëvizje për të ndihmuar. Ndërkohë, drita jeshile ishte gati të mbaronte dhe turma pas po zemërohej shumë. Vetëm një plak po buzëqeshte dhe na shikonte i qetë. Më pas shkova te zonja e cila ishte shumë e mërzitur dhe teksa po flisja me të erdhi edhe daja. Personi ynë tha: “Jam një vajzë e paduruar.” Gjithsesi faleminderit shumë dhe pasi u shava shumë u largova. Pastaj fillova të mendoj: Në çfarë pike e komprometuam ndihmën tonë? Kur u zemëruam kaq shumë? Mirë, ndoshta edhe njerëzit tanë pas nesh kishin disa gjëra për të bërë, por a nuk kishte vërtet një mënyrë tjetër për ta shprehur këtë pa u zemëruar, duke bërtitur apo sharë (?)….
Sapo vjen zemërimi, ne kemi një mënyrë tjetër për ta shprehur këtë pa u zemëruar, duke bërtitur apo sharë (?)... pleqtë thoshin se urtësia ikën. Është sikur ka një ujëvarë brenda nesh dhe ne nuk mund ta ndalojmë atë ujëvarë. Pra, çfarë mund të bëjmë? A ka njeri që nuk zemërohet kurrë, ose nëse po, sa i shëndetshëm është ai? Ajo që duhet të kuptojmë është të mos zemërohemi fare... Edhe pse zemërimi që reflektojmë në trafik, në rrugë, në vendin e punës jep njëfarë shërimi, ai kurrë nuk e kullon kënetën që qëndron. Nuk mund të shpëtojmë kurrë nga mushkonjat në moçal. Zemërimi ynë vetëm ndryshon objektivin e tij, kjo situatë ndodh shpesh në familje. Fëmijët tuaj, që ju ndjekin, fillojnë ta zbatojnë atë në jetën e tyre. Ata, gjithashtu, ecin përpara duke gjetur fusha të reja për të pasqyruar zemërimin e tyre, ndoshta përmes ngacmimit të bashkëmoshatarëve.
Zemërimi i shtypur mund të shfaqet në një spektër shumë të ndryshëm, nga depresioni te sulmet e panikut. Sigurisht, trupi ynë gjithashtu merr pjesën e tij të kësaj. Ju mund të bini në një humor depresiv që shkakton dhimbje, duke ulur cilësinë e jetës tuaj. Tani keni arsye të reja për të ndjerë zemërim.
Para së gjithash, është e dobishme të filloni duke pranuar se kjo ndjenjë është normale. Problemet nuk zgjidhen kur zemërimi shtypet ose reflektohet. Po e shtyjmë realitetin e pashmangshëm me të cilin duhet të përballemi. Është e nevojshme të analizohet me kujdes në cilat situata e përjetojmë këtë. A janë qëndrimet agresive dhe zemërimi i shpeshtë mënyra jonë e trajtimit të çdo situate? Është përcaktuar se njerëzit agresivë përpiqen të dominojnë marrëdhëniet e tyre me të tjerët, dhe nëse janë të suksesshëm në këtë, ata priren të ndihen sikur i kanë zgjidhur problemet e tyre.
Njerëz të shëndetshëm. mund të shprehin zemërimin, lumturinë dhe dashurinë e tyre në mjedisin e duhur.Është një person që mund ta shfaqë atë me një shprehje të përshtatshme dhe ta bëjë këtë me integritetin e vetvetes…
Me dashuri….
p>
Lexo: 0
