Zgjimi në mëngjes me ngazëllimin e Bajramit, fjetja me festat, pritjet e pleqve tanë që vijnë nga namazi i Bajramit, ngrënia e mëngjesit me të qeshura të gëzuara në tavolina të gjata me familje të mëdha, vizita e pleqve tanë me emocion, ngrënia e ëmbëlsirave pa te lodhesh edhe sikur te thuhet mjaft, dhe malli mbaron me muhabet, cdo moment eshte me i miri. perpjekje behen per ta bere te vecante dhe me te bukur..
Ishin festa te vjetra te mira, inatet mbarojne, njerez takoj njerëz, zakonet e gjejnë vendin e tyre, vizitohen pleqtë dhe pranohen bekimet..
Tani kjo Kur lexon atë që kam shkruar, më duket se po të dëgjoj të thuash ku janë ato festat e vjetra. Sa të bukura kanë qenë pushimet në fëmijërinë tonë, ju thoni ato emocione dhe ndarje, apo jo?
Pse nuk i përjetojmë akoma ato pushime që na mungojnë? A nuk i pasqyrojmë ato bukuri dhe shërimin e atyre festave tek brezi i ri? Pse fëmijët nuk e përjetojnë emocionin e festës?
Pse ua privojmë atyre bukurinë e të qenit një familje, të qenët një dhe të bashkuar? Çfarë ka ndryshuar, pse ka ndryshuar në jetën tonë?
Është në dorën tonë t'i bëjmë festat që vlerësojmë me pandeminë "një festë si festë" këtë festë. Le të kujtojmë forcat dhe lidhjet tona familjare që filluam të humbim, le t'i prezantojmë fëmijët tanë me këtë festë, apo jo? Le t'u japim atyre fuqinë për të qenë një familje, në mënyrë që kur të rriten, të jenë individë të fortë me lidhje të forta. Le të kujtojmë situatën, të kuptojmë se çfarë na ka munguar, le të përkujtojmë festat e vjetra, le të kemi shumë ndarje dhe ribashkime. Ne duhet të respektojmë atë që ai dëshiron të shohë, kudo që ai dëshiron të shkojë.
Gjëja më e rëndësishme është që ne e dimë rëndësinë e unitetit dhe bashkimit, shpresojmë se do të jetë një festë ku mbaron inati dhe i japim festës meritën e saj.
Lexo: 0
