Të dashur lexues, njerëzit me model të personalitetit kufitar kanë çorganizim identiteti, ata nuk kanë një identitet të plotë dhe të plotë. Kur terapisti ju kërkon të më tregoni për veten tuaj, ata nuk mund të tregojnë së bashku tiparet e tyre të mira dhe të këqija. Ai ose prezantohet shumë mirë ose flet vetëm për cilësitë e tij të këqija. Pra, në këtë model personaliteti, ndarja është një mekanizëm mbrojtës shumë i zakonshëm. Këta njerëz nuk mund të identifikojnë nënën, babanë, vëllezërit e motrat, të cilët janë të tjerë të rëndësishëm, si një identitet i tërë.
Njerëzit me model të personalitetit kufitar shmangin përjetimin e plotë të emocioneve negative që i lëndojnë. Ata veprojnë për të shmangur prekjen e këtyre ndjenjave të dhimbshme. Për të shmangur emocionet negative, ata mund të hanë tepër, të ngasin shumë shpejt, të kenë marrëdhënie seksuale të rastësishme, të pinë duhan të tepërt, të përdorin alkool, të bëjnë blerje të panevojshme, të shikojnë seriale televizive për orë të tëra dhe fjalë për fjalë të shkëputen nga bota. Qëllimi është që t'i shpëtojnë ndjenjës së boshllëkut dhe jo përjetoni emocione të dhimbshme negative. Në terapi, klienti qesh kur flet për diçka negative, shmang dhimbjen, ndonjëherë ndryshon temën, kërcen nga tema në temë ose flet shumë, mund të bërtasë. Është sikur ka vetëm dy prej tyre atje dhe nuk mund të jenë të vetëdijshëm për mjedisin.
Njerëzit me model të personalitetit kufitar priren të kapen pas personit me të cilin janë në një lidhje, të sillen si të duan, pothuajse pushojnë së qeni vetvetja. Ata kanë frikë se do të braktisen gjithmonë nga personi që duan dhe sillen në mënyra që do t'i bëjnë të largohen në mënyrë që pala tjetër të mos i lërë. E pushton njeriun e dashur dhe e largon nga vetja. >
Lexo: 0
