Sa herë që marrim celularin…
Një çift më ra në sy në një restorant ku shkuam një ditë më parë, ata ishin ulur në një tavolinë të mbuluar me trëndafila, që mendova se ishte për një propozim martese. Ky çift ose po endej nëpër restorant duke bërë foto vazhdimisht ose ulur dhe duke bërë diçka me celularët e tyre, dhe këto rreshta nga maji më erdhën në mendje:
"Kjo botë është një botë ku komunikimi i vërtetë individual është jashtëzakonisht i vështirë dhe i rrallë. ndër mjetet e avancuara të komunikimit që na rrethojnë nga çdo anë.” është bota…fati ynë aktual si njerëz është të jetojmë në një botë ku komunikimi ndërmjet individëve është pothuajse eliminuar… ne e kalojmë jetën tonë duke folur në një regjistrues zëri; Ndërsa numri i kabllove të radios, televizionit dhe telefonit në shtëpitë tona rritet, ekzistenca jonë bëhet më e vetmuar."
Në të njëjtin libër, May përmend gjithashtu se "njeriu skizoid është produkt i njeriut teknologjik" që ekziston në botë. ai jeton, të cilin e përcakton si skizoid.
Kur May shkroi këto rreshta në vitin 1969, celulari kishte hyrë në jetën e njerëzve në Amerikë vetëm 5 vjet më parë dhe kishte 1.5 milionë përdorues. Sipas të dhënave të vitit 2013, numri i përdoruesve të celularëve në botë është 6.8 miliardë njerëz. Pyes veten se çfarë do të thoshte May nëse do të dëgjonte se 55% e të rinjve sot kalojnë më shumë se 4 orë në ditë në celularët e tyre?
Nuk mund të them saktësisht "skizoid"; Sepse tani të gjithë e dimë se kemi dy jetë: 1) Jetën tonë reale 2) Jetën tonë në botën virtuale. Ne kemi dy jetë, por kemi vetëm një. Kjo situatë kërkon një zgjedhje: ose do të jesh atje ose do të jesh këtu. Mendoj se kjo vetmi që përmendi May fillon kur ne preferojmë botën virtuale ndaj personit që kemi pranë. Distanca mes nesh në jetën reale fillon kur fillojmë të flasim me njerëzit në botën virtuale dhe jo me njerëzit pranë nesh. Aty fillon heshtja... Pastaj fillon të qenit bashkë, por larg... Aty fillon kjo mungesë komunikimi që përmendi May.
Pra, ndoshta ajo që nevojitet sot, kur është e pamundur të injorosh botën virtuale, është të vendosësh një ekuilibër. Bilanci është të mos harrojmë të dashurin tonë gjatë ekzistencës në botën virtuale... të mos humbasim atë moment kur mund të jetojmë me të... të bëjmë kontakt me sy me personin që duam sepse do të ekzistojmë atje... një gllënjkë që pimë. Ndoshta nuk harrohet kenaqesia e cajit dhe era e fresket qe na prek fytyren... Ndoshta ekuilibri do te thote t'i kthejme shpinen botes virtuale per pak kohe duke shijuar keto gjera... Ndoshta nuk eshte duke i preferuar ato ndaj botes sone virtuale kur ne fakt shijojeni momentin.
Ndoshta e vërteta që duhet të harrojmë është se ne përdorim celularin. Sa herë që e marrim, qoftë edhe rastësisht, jemi ne ata që nuk mund ta balancojmë dhe humbasim momentin… që largohemi nga ai që duan… që i mungon jeta… do të jemi përsëri ne!
Lexo: 0
