Belbëzimi është një ndërprerje në rrjedhshmërinë dhe kohën e të folurit që zakonisht ndodh para moshës shkollore dhe mund të fillojë papritur ose gradualisht. Mosha në të cilën ndodh belbëzimi është afërsisht 3 vjeç. Ndonjëherë mund të fillojë më herët dhe ndonjëherë më vonë.
Mund të shihet në të folur; /p> Ndërsa këto po ndodhin, fëmija shtrëngon gojën, shtyn gjuhën e tij, rrah sytë dhe pulson për të vazhduar. duke folur. Përpiqet të flasë me lëvizje të fytyrës, qafës, trupit. Në këtë rast, nëse dështojnë, shmangin të flasin fjalët me të cilat kanë ngecur, flasin me fjalë të shkurtra dhe nuk preferojnë të flasin shumë. Nëse belbëzimi vazhdon me kalimin e kohës, zhvillohet shmangia e mjediseve sociale. Në shumicën e rasteve, belbëzimi rritet dhe zvogëlohet periodikisht. Faktorët stresues luajnë një rol të rëndësishëm në rritje. Mund të rendisim disa shembuj të faktorëve stresues: konfliktet midis prindërve, problemet ekonomike, lindja e një vëllai, ndryshimi i shtëpisë ose shkollës. Belbëzimi është afërsisht 1%.Shihet ndërmjet 3
Fëmijët që janë të prirur për belbëzimin fillojnë të belbëzojnë kur hasin frikë ose stres ekstrem. Belbëzimi rritet në situata që rrisin stresin (p.sh. të folurit para një grupi ose me një të panjohur, të folurit në telefon, etj.). Belbëzimi, i cili është i lindur deri në moshën madhore, zgjidhet spontanisht në një shkallë prej 80%.Në rastet e belbëzimit që zhvillohet më vonë për shkak të problemeve psikiatrike ose neurologjike, duhet të trajtohet shkaku.Problemet kryesore psikiatrike që shkaktojnë belbëzimi janë çrregullime ankthi.Përveç kësaj, konflikti brenda familjes, divorci i prindërve, problemet në shkollë. Mund të llogaritet ndër arsyet e tjera që mund ta shkaktojnë atë.
Trajtimet mjekësore dhe terapitë e të folurit janë metodat më efektive në trajtimin e belbëzimit.
Lexo: 0
