Paaftësia! Dëshpërim pa fund. Dëshpërim që i detyron njerëzit të ikin nga vetja dhe emocionet e tyre. Ajo ndjenjë që të largon nga vetja, të bën të vësh në dyshim ndjenjat e tua dhe të bën të ndihesh i papërshtatshëm. Dëshpërimi, i cili nga njëra anë i shtyn njerëzit të arratisen në vetmi dhe nga ana tjetër i largon nga vetja dhe i bën të dëshirojnë të grumbullohen mes njerëzve! Je ngecur brenda sepse mendon se nuk ia del dot, e sheh veten të papërshtatshëm, u bërtas njerëzve që të më ndihmojnë. Diçka që të lodh. Pamjaftueshmëria. Ai që i tremb njerëzit dhe i rrëzon ata. Besimi i tij se ai nuk mund të arrijë atë që ëndërron dhe ëndërron forcohet kur është kaq larg tyre. I lodh njerëzit në pavendosmëri. Një tërheqje pesimiste në pavendosmëri dhe paaftësi për të bërë asgjë. Tërheqja nga të gjithë dhe gjithçka. Nga njëra anë të largohesh nga ambienti ku ndodhesh dhe të ikësh dhe nga ana tjetër të mos duash as të dalësh nga shtëpia. Duke mos qenë në gjendje t'i toleroni njerëzit, më të afërmit e tyre.
Ndërsa dikur as që mund të mendonit të kalonit kohë vetëm me të dashurit tuaj, ndoshta nuk jeni në gjendje ta toleroni atë tani. Ndërsa dikur përpiqej për kënaqësinë e të afërmve të tij dhe përpiqej t'i bënte ata të lumtur, tani nuk mund të lëvizë as krahun ose ndoshta nuk dëshiron ta lëvizë. Të jesh i paaftë për të toleruar veten me anën goditëse të pafuqisë kur të rrethon intensiteti i emocioneve. Ndërsa përpëliteni në intensitetin e emocioneve, pamjaftueshmëria të rrethon çdo pjesë dhe nuk mund të bësh asgjë.
I lodhur... Inat... Shkatërrim...! Kundër atyre që ju rrethojnë, kundër jetës! Pamundësia për të krijuar besimin se dikush mund të bëhet sërish aktiv. Duke mos besuar më se je i dashur, se dikush do të të dojë. Në vend të mungesës së dashurisë, përkufizimi i saj është në fakt pakënaqësi. Ky është një mendim që bën kërdi brenda një personi, duke e bërë atë të mendojë se është lënë pas dore. Është kundër idesë së neglizhencës që i shtyn njerëzit të ndjejnë këtë ndjenjë të pamjaftueshmërisë. Megjithatë, është ende një papërshtatshmëri që të bën të mendosh se nuk je i dashur. Pamundësia për t'i rezistuar këtij mendimi. Në një farë mënyre, ai nuk e neglizhon veten.
Ai e bën veten të vërë në dyshim papërshtatshmërinë e tij nëpërmjet të tjerëve. Kur mendoni se jeni të neglizhuar nga të tjerët, mos e neglizhoni veten duke iu referuar atyre. Po, është vërtet dëshpërim. Kur jam në fund, në këtë errësirë, duke pyetur veten pse jam këtu, jam këtu. Pamundësia për të mos menduar se si të dilni nga momenti. Pamundësia për të ngritur krahun. Pamundësia për të vazhduar të neglizhoni veten kur nuk mund ta toleroni as veten. Edhe pse nuk ke fuqi të lëvizësh krahun, mendon se nuk ke forcë dhe e çon veten në dëshpërim. Dhe pakënaqësi. Po, dëshpërim i madh! Të mos ndihmosh veten ndërsa pret që të tjerët t'ju ndihmojnë, kjo është vetë-neglizhencë dhe pamjaftueshmëri!
Lexo: 0
