Të jesh prind sjell me vete shumë përgjegjësi. Befas jemi të hutuar për atë që na ka ndodhur dhe po përpiqemi të llogarisim se si do t'i përballojmë të gjitha përgjegjësitë që duhen bërë. Ne fillojmë të jetojmë me një listë të vazhdueshme të gjërave për të bërë në mendjet tona.
Ndërsa fëmijët rriten dhe fillojnë të fitojnë individualitetin e tyre, drejtimi i përgjegjësisë fillon të ndryshojë. Krizat që shkojnë në qendrat tregtare duke thënë "E dua këtë", këmbëngulja për të veshur rroba banje në mes të dimrit, ndryshimi i orëve të gjumit dhe zvogëlimi i kohës që i kushtojmë vetes bëjnë që të gjitha barrët të grumbullohen.
Në këtë. proces, momentet kur na mbaron durimi teksa prindërve fillojnë të shtohen. Papritmas mund ta gjejmë veten duke bërtitur dhe të zemëruar. Në këtë artikull doja të flisja se çfarë mund të bëjmë në këto procese dhe cila është zgjidhja e këtyre problemeve.
Ka një koncept që e kemi hasur shpesh në lidhje me këtë çështje së fundmi, 'prindërimi i ndërgjegjshëm Përtej të qenit një koncept popullor, ai redukton momentet e krizës kur ne mund ta vendosim atë në jetën tonë dhe një qasje qetësuese ndaj ndërgjegjësimit.
Pra, çfarë është ky ndërgjegjësim?
Ndërgjegjësimi; Kur mendojmë se jemi përgjegjës për fëmijët tanë, ajo fillon me largimin e fokusit tonë nga fëmija dhe drejt vetes. Sepse të jesh prind nuk ka të bëjë me fëmijën tënd, por me ty. Kur përjetojmë një krizë dhe tensionohemi, gjëja e parë që përpiqemi të bëjmë është të qetësojmë fëmijën tonë. Imagjinoni fëmijën tuaj që fillon të qajë dhe hidhet në tokë sepse i keni blerë një top blu, ndërsa ai po kërkonte një top të kuq në mes të rrugës. Në atë moment, ju mund të ndiheni sikur të gjithë sytë janë mbi ju.
Ëndrrat tuaja të ëmbla për prindërimin ngadalë zhduken nga mendja juaj. E tëra çfarë ju duhet të bëni është ta ngrini fëmijën tuaj nga dyshemeja, ta qetësoni dhe të siguroheni që të gjithë sytë nga ju të kthehen drejt e para tij. Ju mund të aplikoni në shtetin që ne e quajmë ndërgjegjësim pikërisht në atë moment. Gjëja e parë që duhet të bëni është të pranoni situatën. Fëmija juaj, i cili rritet, zhvillohet, përpiqet të provojë pavarësinë e tij dhe kështu zhvillon vetëbesimin, nuk është i rritur. Është një mundësi që ai të shfaqë këto sjellje ndërsa rritet. Në këtë mënyrë do të mësoni si të qetësoheni dhe të përballeni me situata problematike. Ai/ajo ka mundësinë të mësojë se do të lirohet.
Ajo që duhet të bëni në atë moment është të qetësoni veten, jo fëmijën tuaj. Duke marrë frymë thellë, duke e menduar këtë jo si një krizë, por si një hap që fëmija juaj kalon në procesin e rritjes. Nëse jeni gati, kemi ardhur në pikën më të rëndësishme: 'pranimi i situatës'.
Fëmija juaj është i shtrirë në tokë, duke bërtitur në mes të rrugës dhe kjo është një situatë e përkohshme. Pas pak do të qetësoheni dhe sytë që ju shikojnë do t'ju harrojnë. Në vend që të ndiheni si një dështim, përpiquni të mbani mend se kjo situatë është e përkohshme. Do ta shihni, kur të përqendroheni te vetja dhe të përpiqeni të qetësoheni, gjithçka do të jetë më komode. Sepse do t'i afroheni me nervozizëm fëmijës suaj.
Pastaj, do të ndërmerrni hapat e nevojshëm duke u përpjekur ta shpërqendroni atë dhe duke thënë 'mund të flasim me ju kur të qetësoheni'.
Ndërgjegjësimi nuk ka të bëjë vetëm me prindërimin. Është një burim të cilit mund t'i referohemi kur ndihemi të nervozuar ose të dëshpëruar.
Nëse dëshironi, mund të ndërgjegjësoheni sot. Filloni duke ecur më ngadalë sot, në të njëjtën rrugë që ecni çdo ditë për në punë ose në shkollë. Shikoni rreth jush më me kujdes, në vend që të mendoni se çfarë do të gatuani për darkë, cilat janë detyrat e fëmijës, ku do të shkoni në fundjavë, mendoni se sa bukur është të ecësh. Do të shihni ndërtesa, shenja që nuk i keni vënë re kurrë më parë, ndoshta një lule e vogël që rritet në një cep…
Lexo: 0
