Autizmi, i cili është shfaqur si një çrregullim i spektrit të Autizmit në vitet e fundit, është një çrregullim kompleks neuro-zhvillues që është i lindur ose shfaqet në vitet e para të jetës. Mendohet se shkaktohet nga disa probleme të sistemit nervor që ndikojnë në strukturën ose funksionet e trurit. Në veçanti, problemet shqisore të individit dalin në pah dhe pakësojnë harmoninë e tij/saj me mjedisin. Mund të ketë probleme me ekuilibrin, si dhe një gamë të gjerë simptomash të ndryshme si ndjeshmëria gjatë gjithë jetës ndaj tingujve të lartë, ndjeshmëria ndaj prekjes, ndjeshmëria ndaj dritës.
Çfarë nuk është?
Nuk është një sëmundje, është ndryshimi. Është një çrregullim neuro-zhvillues që nuk mund të diagnostikohet dhe simptomat e të cilit mund të minimizohen me edukim.
Nuk është ngjitës. Është vërtetuar nga studimet shkencore se ai nuk mund të shfaqet përmes qëndrimeve prindërore.
A preken individët me autizëm nga ngjarjet negative në mjedisin e tyre?
Siç me çdo gjallesë, ata kanë nevojë të mbrohen dhe të plotësojnë nevojat e tyre themelore.Ata kanë nevoja themelore si motivimi për të mbijetuar dhe dëshira për të mësuar. Vetëm për shkak se këta individë kanë vështirësi në shprehjen e emocioneve të tyre nuk do të thotë se ata nuk janë të prekur nga situata negative. Po, ata preken kryesisht nga sjelljet dhe qasjet negative dhe këtë e tregojnë nëpërmjet sjelljes së tyre (lëvizjet stereotipike).
Sa e drejtë apo e gabuar është përfshirja e individëve autikë në arsimin gjithëpërfshirës?
p>Versioni turk i të cilit u transmetua kohët e fundit në një kanal privat është një shembull i mirë i pikës që mund të arrijnë individët me autizëm kur marrin arsim.
Bazuar në thënien. “Nuk ka asnjë individ që të sakrifikohet në arsim”, siç tha Ataturku, këta individë E drejta për arsimim është një e drejtë kushtetuese. Për më tepër, individët e prekur mesatarisht dhe lehtë në spektrin e autizmit përfshihen në arsim si studentë gjithëpërfshirës.
Cila është struktura emocionale e familjeve me individë me autizëm?
Këto familjet tona përjetojnë një kolaps në momentin që marrin diagnozën. Fillimisht kalojnë fazat e mohimit, më pas zemërimit dhe më pas të pranimit. Çdo fazë kapërcehet vetë me mbështetjen e mjedisit, ose familjet që u mungon kjo tërhiqen, ose si rezultat i betejave shumë të vështira, kjo fazë kapërcehet. Ato i kapërcejnë fazat.
Cila është perspektiva e individëve joautistë ndaj individëve autikë?
Termi "ndërgjegjësim", i cili është i këndshëm por i diskutueshëm. Shprehja moderne në shoqërinë tonë në vitet e fundit, Ne të gjithë filluam ta njohim autizmin. Megjithatë, ekziston një situatë ku këta individë janë vizualisht të “ndërgjegjshëm”, por nuk mund të themi të njëjtën gjë emocionalisht dhe shoqërisht. Duke qenë se këta individë nuk i njohim sa duhet në shoqërinë tonë, herë ndjejmë keqardhje, herë frikë e herë ankth. Ne ende i trajtojmë individët me autizëm si "lebrozë" jashtë.
A ka ndonjë arritje nga individë me autizëm?
Në rishikimet e literaturës, dihet se shumë gjeni (matematicienë, fizikanë, muzikantë dhe piktorë) janë autikë.
Shihet se ata arrijnë sukses serioz me udhëzime të sakta, diagnozë të saktë dhe të hershme dhe edukim korrekt.
A mund të krijohet empatia me individët autikë dhe me të tyren. familjet?
Individët autikë Një mjedis pozitiv mund të krijohet kur ata tregojnë ndjeshmëri. Familjet e tyre mund të mbështeten emocionalisht dhe socialisht.
A janë mësuesit në shkolla të mjaftueshme për autizmin?
Megjithëse mësuesit e arsimit special dhe PDR janë të trajnuar në universitetet e vendit tonë, stafi ynë është ende i pamjaftueshëm . Mësuesit dhe prindërit duhet të informohen për këtë çështje duke rritur numrin e seminareve gjatë shërbimit në shkollë.
Cilat njësi kanë të bëjnë drejtpërdrejt me probleme të tilla?
Ministria? i Politikave Familjare dhe Sociale, veçanërisht Ministrisë së Arsimit Kombëtar dhe ka të bëjë drejtpërdrejt edhe me Ministrinë tonë të Shëndetësisë. Nëse këto ministri veprojnë me një ndërgjegje të përbashkët të koordinuar dhe informojnë shoqërinë në këtë drejtim, problemi do të zgjidhet deri diku.
Sa të ndjeshme jemi ne si shoqëri për incidentin e fundit në Aksaray?
Ky incident ka treguar se ne jemi shumë të ndjeshëm për këtë çështje, me kontributin e mediave sociale.
Një vetëdije e përbashkët dhe një dëshirë për të vepruar së bashku janë shfaqur në shoqërinë. Megjithatë, për fat të keq, ndjeshmëria jonë është dëgjuar vetëm në pjesën vizuale të termit “ndërgjegjësim”. Duhet të ndërmerren hapa seriozë dhe urgjent për zgjidhjen e problemit.
Lexo: 0
