Gratë në të gjithë botën janë të ekspozuara ndaj dhunës fizike, psikologjike, ekonomike dhe seksuale. Rrënja e kësaj dhune qëndron në diskriminimin gjinor ndaj grave. Ky diskriminim gjinor është i rrënjosur në traditat dhe zakonet e shoqërisë. Traditat dhe zakonet e shoqërisë bëjnë që ky diskriminim të forcohet dita-ditës. Kur shikojmë shoqërinë tonë, shprehje të tilla si "ec si grua", "qesh si grua" përdoren në një kuptim poshtërues nga njerëzit në jetën e përditshme dhe fjali si këto, të cilat janë futur në fjalorin e shoqërisë, vazhdojnë të ushqejnë këtë diskriminim gjinor. Shoqëria që e bën gjininë femërore mbiemër poshtërues, e vazhdon këtë dhunë psikologjike jo vetëm me fjalitë por edhe me sjelljet e saj. Shoqëria i përshkruan gratë si "të dobëta, të brishta, në nevojë për kujdes" dhe mendon se ato kanë nevojë për kujdesin dhe mbrojtjen e një burri. Ndërsa gratë e rritura përpiqen të luftojnë kundër këtyre etiketimeve, vajzat e porsalindura rriten sipas rregullave të rendit në të cilin kanë lindur. Kjo fatkeqësisht rezulton në vazhdimin e ciklit të diskriminimit dhe dhunës që lind nga diskriminimi. Dhuna nuk do të thotë vetëm ushtrimi i forcës fizike si p.sh. shuplaka, nëse i heq lirinë dhe i bën presion të vazhdueshëm psikologjik duke i kufizuar jetën, kjo është edhe dhunë. Fatkeqësisht, ky është një lloj dhune ndaj të cilit gratë janë të ekspozuara shpesh.
Pasoja më shkatërruese e diskriminimit është dhuna, ngacmimi dhe vrasja që secili prej nesh sheh në lajme çdo ditë. Këto lajme duhet të jenë gjithmonë në rendin e ditës, në çdo platformë, për gratë që janë subjekt i këtyre ngjarjeve, për gratë që detyrohen të kenë frikë se mos janë subjekte të këtyre ngjarjeve. Edhe pse emrat ndryshojnë, vrasësit janë gjithmonë të njëjtët dhe viktimat janë gjithmonë femra. Një ditë mund të jemi nëna jonë, një ditë shoqja jonë më e mirë dhe një ditë mund të jemi "gruaja" në atë lajm. Fakti që kjo mundësi na duket kaq e mundshme të gjithëve është për shkak të rendit në të cilin jetojmë dhe na shtyn të kemi frikë kur ecim vetëm në errësirë dhe të na pengojë të veshim rrobat tona të preferuara në dollap. Në këtë pikë, ne përsëri shohim se zgjedhjet dhe liritë e grave janë të kufizuara. Blloko Nuk është liria e grave ajo që duhet të mposhtet, por ato që gjejnë të drejtën për t'u hequr lirinë.
Çdo vit, qindra gra janë viktima të vrasjeve, ngacmimeve dhe dhunës. Statistikat tregojnë se numri i femicideve është trefishuar në dekadën e fundit, 300 gra janë vrarë vetëm në vitin 2020 dhe vdekjet e 171 grave janë regjistruar si të dyshimta. Këto nuk janë numra që ne mund t'i lexojmë shpejt dhe t'i përcjellim, ato nënkuptojnë humbjen e qindra jetëve. Këto gra, numri i të cilave sa vjen e shtohet, vazhdojnë të jenë viktima të zemërimit dhe xhelozisë mashkullore. Statistikat tregojnë se thuajse të gjitha vrasjet dhe dhunën janë kryer nga të afërmit më të afërt të gruas, si bashkëshorti, babai dhe vëllai i saj. Nëse një person nuk mund t'i besojë familjes në të cilën ka lindur dhe familjes që krijoi, kujt tjetër mund t'i besojë? Një grua që i nënshtrohet dhunës përjeton një traumë që lë plagë të thella në jetën e saj dhe ndjen një ndjenjë pafuqie për të vazhduar jetën e saj. Nuk mund dhe nuk duhet të ketë justifikim për një të keqe të tillë, gjurmët e së cilës nuk mund të fshihen.
Pra, çfarë e shkakton dhunën ndaj grave? Pse mijëra gra i nënshtrohen dhunës, të pambrojtura, përballë fëmijëve të tyre? Koncepti i nderit, traditave dhe zakoneve bëjnë që qindra gra të humbasin jetën në këtë vend çdo vit. Gratë përkufizohen përmes konceptit të nderit që shoqëria i jep kuptim dhe janë të kufizuara për shkak të këtij koncepti. Në vendin tonë të gjithë kanë fjalën për trupin e femrës, përveç vetë gruas. Çfarë dhe ku duhet të veshë një grua, në çfarë ore, ku dhe për sa kohë duhet të jetë e pranishme, janë të kufizuara dhe specifike sipas këndvështrimit të shoqërisë. Një grua nuk mund të qeshë me zë të lartë ose të jetë jashtë natën vonë. Nderi i gruas është një element i mbrojtur nga rregulla jofleksibile në shoqërinë tonë. Dhuna ndaj grave ndodh kudo, në çdo kohë: në punë, në shtëpi, në shkollë... Gratë janë të ekspozuara ndaj dhunës, qoftë psikologjike apo fizike, në shumicën e periudhave të jetës së tyre
Shumica e formave të dhunës kanë janë normalizuar nga shoqëria. Proverbi “Ai që nuk e rreh vajzën do rrahë gjurin” është një shembull i thjeshtë se si dhuna normalizohet nga shoqëria. Një baba që përdor dhunën ndaj vajzës së tij për shkak të rrobave që ajo vesh, e dashura e një dashnori që del jashtë për shkak se është xheloze etj. dhe shumë shembuj të tjerë janë histori dhune që nuk duhet të normalizohen në jetën e grave. Në momentin kur dhuna fillon të normalizohet nga shoqëria, del pjesa e vërtetë rrëqethëse. Njerëzit fillojnë të interpretojnë nëse një grua e meriton apo jo këtë dhunë bazuar në atë se ku është, me kë është, çfarë ka veshur dhe çfarë po bën. Fakti që edhe dhuna e padrejtë e një personi dhe vrasja e dikujt në moshë të re është e hapur për diskutim na tregon se sa e rëndë është situata. Ndërsa burrat kanë lirinë të bëjnë çfarë të duan kudo që duan, gratë janë përgjegjëse nga shoqëria për ngjarjet e këqija që u ndodhin për shkak të një burri. Sepse shoqëria jonë i shmang femrat me të gjitha lëshimet që u jep meshkujve. Ky diskriminim në rritje ndaj njerëzve që e ushqejnë atë bën që mijëra ëndrra të shuhen. Për të mos parë krah për krah fjalët “dhunë” dhe “grua”, duhen eliminuar të gjithë këta faktorë që krijojnë dhunë dhe bëjnë lëshime ndaj atyre që ushtrojnë dhunë. Të mos harrojmë kurrë se çdo mentalitet që justifikon dhunën është i njëjti mentalitet që çon në dhunë.
Lexo: 0
