Familja është elementi themelor i ndërtimit dhe thelbi i shoqërisë. Është një institucion ku nënat, baballarët, fëmijët dhe në një masë më të vogël edhe të rritur si gjyshërit jetojnë bashkë, komunikojnë me njëri-tjetrin dhe “lidhen” me njëri-tjetrin me emocione të caktuara. Mendoj se është e rëndësishme të prekim shkurtimisht konceptin e “lidhjes” kur flasim për institucionin ku “ato lidhen me njëri-tjetrin me disa emocione”.
Njerëzit gjithashtu kanë nevojë për praninë e të tjerëve për të mbijetuar. Nga ky këndvështrim, marrëdhënia më themelore që krijon një person është marrëdhënia që ai fillon të krijojë me nënën e tij dhe më pas me babain e tij kur është foshnjë. Në këtë marrëdhënie, është e rëndësishme që nevojat e foshnjës të plotësohen vazhdimisht, me dashuri dhe dashuri të pakushtëzuar, në mënyrë që fëmija të vazhdojë të ekzistojë i sigurt. Kjo marrëdhënie e ndërsjellë më thelbësore është aq e vlefshme sa do të jetë elementi ndërtues i marrëdhënieve dhe komunikimit që fëmija do të krijojë në vitet e mëvonshme dhe kur të rritet dhe të bëhet i rritur. Me fjalë të tjera, marrëdhënia që prindërit tanë krijojnë me ne ndikon në marrëdhënien tonë me fëmijën tonë dhe në marrëdhënien që fëmija ynë do të ketë me fëmijët e tyre, domethënë marrëdhëniet që përcillet brez pas brezi.
Në marrëdhëniet familjare, është e rëndësishme që marrëdhënia që krijojmë si prindër me njëri-tjetrin dhe me fëmijën tonë të jetë nga një vend empatik. Ndonjëherë është e vështirë të kuptojmë sjelljen e fëmijëve tanë dhe të japim reagimet e duhura. Për shembull, fëmija ynë, i cili ka probleme me shokun e tij në shkollë gjatë ditës, mund të duket jo bashkëpunues, nervoz dhe kundërshton lehtësisht kur vjen në shtëpi në mbrëmje. Është e rëndësishme të kuptojmë se çfarë po ndodh nën këto sjellje. Kur nuk e kuptojmë, ka të ngjarë të zemërohemi, të bërtasim ose ta shpërfillim, duke menduar se është kundër nesh. Pra, kur shohim sjellje që “duket si problem”, është e rëndësishme të jemi në gjendje të shohim se çfarë është përtej sjelljes përpara se të reagojmë. “Çfarë ndjen personi tjetër tani? Çfarë po më thotë në të vërtetë me këtë sjellje? Çfarë i duhet tani?” Të jesh në gjendje t'i bëjmë vetes pyetje në atë moment do t'i lehtësojë gjërat si për prindërit ashtu edhe për fëmijët. Megjithatë, bërja e këtyre gjërave nuk është gjithmonë e lehtë për ne. Për këtë arsye, do të ishte mirë që ne ta njihnim mirë veten dhe të shihnim dhe plotësojmë nevojat tona. Ashtu si kohët e këndshme që prindërit kalojnë me fëmijët e tyre, me njëri-tjetrin ose vetëm. Është gjithashtu e rëndësishme që ata të shpenzojnë kohë për diçka që u jep kënaqësi dhe rehati.
Si prindër, ne duhet të njohim njëri-tjetrin dhe fëmijët tanë mirë dhe t'i pranojmë ata me të gjitha emocionet e tyre (zemërimi, zemërimi, trishtim, etj.) pa i detyruar ata të jenë një person tjetër.Është gjithashtu shumë e vlefshme që ne t'u ofrojmë atyre mundësinë për të përjetuar emocionet e tyre. Sepse fëmijët tanë duhet të dinë se janë të dashur dhe të pranuar pa kushte, në mënyrë që të kenë vetëbesim dhe të krijojnë marrëdhënie të shëndetshme. Ndonjëherë kemi vështirësi t'i pranojmë ato ose disa nga situatat që përjetojmë me to. Në situatat kur kemi vështirësi të pranojmë situata të tilla, është gjithashtu e rëndësishme që ne të jemi të vetëdijshëm se çfarë do të thotë kjo për ne dhe si ndihemi. Sepse ne, të rriturit, mund të ngatërrojmë të tashmen me atë që ka ndodhur në të kaluarën tonë. Në hijen e së shkuarës, ne mund t'i afrohemi njëri-tjetrit dhe fëmijëve tanë me paragjykim. Kur nuk jemi të vetëdijshëm për këtë, mund të kemi vështirësi të kuptojmë problemet që lindin mes nesh dhe bashkëshortit ose fëmijëve tanë, të përballemi me këto probleme dhe të japim reagimet e duhura. Mund ta gjejmë veten duke u larguar gjithnjë e më shumë nga marrëdhënia prind-fëmijë që ëndërrojmë.
Përveç mirëkuptimit, ndjeshmërisë, dashurisë, respektit dhe pranimit në marrëdhëniet familjare, aftësia e prindërve për të vendosur kufij të sigurt për fëmijët do t'i bëjë fëmijët të ndihen të sigurt dhe të sigurt, dhe ndërsa rriten, fëmija do të thotë "ndal!" Jo!" Kjo do t'i mundësojë atij të jetë më i kontrolluar dhe me vetëbesim në situatat kur duhet të thotë diçka.
Lexo: 0
