Të gjithë kemi pasur raste kur jemi të ngecur midis mendjes dhe zemrës sonë, kur mendja jonë nuk dëshiron, por zemra jonë nuk bindet, dhe të dyja konfliktohen.
Marrëdhëniet, në veçanti, janë një nga zonat ku kjo është më e përhapur. Emocionet janë më të theksuara. Ne përjetojmë emocione që ndryshojnë vazhdimisht, herë pozitive e herë negative. Ndonjëherë ne mendojmë se nuk mund t'i përballojmë disa emocione dhe duam të ikëm prej tyre. Nëse dëgjojmë ndjenjat tona, kemi frikë të lëndohemi më shumë, të dukemi të dobët, të humbasim kontrollin, të shmangemi nga përjetimi i ndjenjave tona dhe t'i injorojmë ato. Mendja është gjithmonë aktive gjatë kësaj kohe. Ai vlerëson emocionet tona dhe është gjithmonë në detyrë, ashtu si një ushtar. Është mendja që përcakton se çfarë do të thotë emocioni i përjetuar për atë person. Megjithatë, ndonjëherë vjen një moment që kjo dyshe e pandashme fillon të konfliktohet brenda vetes. Çfarë dëshiron njëri, tjetri nuk i pëlqen, konflikti rritet dhe si rezultat, ne mund të përjetojmë pavendosmëri ose të mos ndihemi rehat me vendimin që marrim.
Pra, çfarë duhet të bëjmë në këtë situatë? Si duhet ta vlerësojmë këtë konflikt kur ndodh një konflikt i tillë?
Në fakt, edhe mendja edhe zemra ekzistojnë për të mirën tonë dhe janë dy pjesë të veçanta të një tërësie të pandashme. Të dy përpiqen të plotësojnë 'nevojat' tona në mënyra të ndryshme, por në thelb. Ndërsa njëri plotëson nevojën tonë për të qenë të dashur, për të qenë të lumtur, tjetri plotëson nevojën tonë për të qenë të sigurt, dhe në një situatë, të dyja në fakt luajnë një rol për mirëqenien tonë. Ndërsa mendja është ana kontrolluese, duke u përpjekur të zgjedhë atë që është logjike, zemra është si një fëmijë i keq që përpiqet të bëjë atë që dëshiron. Konflikti ndodh pikërisht në këtë moment. Në këtë moment konflikti, ajo që zakonisht jemi mësuar t'i themi vetes është 'cilën duhet të dëgjoj?' Megjithatë, ajo që duhet të bëjmë nuk është vetëm të dëgjojmë njërën palë, por edhe të dëgjojmë zërat e të dyjave. Ashtu si të parit me një sy prish cilësinë e jetës sonë, të injorosh njërin prej tyre do të thotë të injorosh një pjesë të madhe prej nesh. Ajo që ne injorojmë vazhdon të na shqetësojë dhe të na shqetësojë. Në këtë rast, ajo që duhet të bëjmë është të kuptojmë nevojat tona duke i dëgjuar të dyja, të gjejmë një rrugë të mesme që do t'i kënaqë të dy, me pak fjalë, për të arritur 'integrimin'. Integrimi na lejon të ndihemi më mirë dhe të ecim përpara në udhëtimin tonë drejt vetvetes.
Lexo: 0
