A është lumturia një rastësi apo një zgjedhje? A njihet që në lindje apo mësohet më vonë? A është e vazhdueshme apo e ndërprerë? Çfarë është saktësisht lumturia?
Lumturia, në përkufizimin e saj më të njohur, është një gjendje kënaqësie që lind nga individi që arrin atë që ka nevojë dhe dëshiron. Rezultati i veprimit të dikujt është shpërblimi i dëshirës së tij. Me fjalë të tjera, është raporti midis asaj që dëshirojmë dhe asaj që arrijmë.
Disa studime thonë se pëlqimi i lindur i njerëzve për shijen e ushqimeve me sheqer rrjedh nga kërkimi i tyre instinktiv për lumturinë. Serotonina, një kimikat i trurit i njohur si hormoni i lumturisë, është një neurotransmetues që mund të ndikohet nga të ushqyerit dhe çlirimi i saj lidhet me konsumimin e sheqerit. Bazuar në këtë të dhënë, ne vijmë në botë me motivimin për të qenë të lumtur. Sipas një qasjeje tjetër, ne mësojmë gjithçka në jetë, duke përfshirë emocionet, duke parë ose duke përjetuar. Me fjalë të tjera, nëse mjedisi dhe familja ku kemi lindur janë të lumtur, ne mësojmë të jemi të lumtur prej tyre, përndryshe mësojmë të jemi të pakënaqur. Ne e pranojmë të qenit të lumtur si një vlerë pozitive dhe përpiqemi të arrijmë gjendjet e lumturisë që kemi fituar përmes përvojave tona.
Shumë njerëz kanë modele lumturie në mendjet e tyre që kanë ekzistuar që nga fëmijëria. Lumturia përcaktohet nga gjykimet rreth kushteve, çfarëdo që të ndodhë dhe sa kohë duhet për të qenë të lumtur. Nëse përvojat përshtaten me shabllonin, ne jemi të lumtur, nëse jo (duke marrë parasysh që këto shabllone janë pritshmëri të krijuara nga ajo që ne dëshmojmë, dëgjojmë, shikojmë dhe imagjinojmë, ato mund të mos përshtaten), ne jemi të pakënaqur. Ndonjëherë ne e anashkalojmë lumturinë që përjetojmë dhe nuk e kuptojmë atë vetëm sepse nuk i përshtatet shabllonit në mendjen tonë. Unë mendoj se nuk do të ishte gabim të thuhet se pengesa më e madhe midis njerëzve dhe lumturisë është përkufizimi i tyre për lumturinë.
A është e mundur të përkufizohet lumturia si "gjendja e të mos qenit i pakënaqur" ose "kënaqësia me jeta në përgjithësi"? Pse jo! Përhapja në rritje e individualizmit dhe imponimi i "kërkesës" dhe "72 rrugëve drejt lumturisë" nga të gjitha anët e kulturës popullore kanë filluar ta bëjnë individin ta perceptojë të qenit i lumtur si një detyrim dhe jo si dëshirë. Të nënvizosh vazhdimisht se lumturia është një gjendje e jashtëzakonshme dhe se qëllimi i jetës është që këto momente të jenë të pandërprera, ka bërë që njerëzit të vrapojnë vazhdimisht drejt lumturisë. Lumturia në jetën e dikujt Filloi të perceptohej si një pjesë e domosdoshme e perceptimit të vetvetes, në vend që të shprehte një vlerë pozitive në total. Megjithatë, a nuk mund të jetë një arsye më vete të konsiderohesh i lumtur edhe të mos jesh i pakënaqur?
Megjithatë, ne mbajmë shumë emocione brenda nesh: eksitim, frikë, shpresë, zhgënjim... Emocionet negative janë gjithashtu të pashmangshme dhe me vlerë në jetën tonë. Një individ i shëndetshëm aspiron vetëm emocionet pozitive dhe nuk përpiqet të shmangë të tjerët. Çdo përvojë dhe emocion që përjetojmë, qoftë pozitive apo negative, është e vlefshme për zhvillimin tonë personal. Refuzimi i emocioneve dhe përvojave tona negative do të na lërë të paplotë. Ne bëhemi të plotë vetëm kur vajtojmë një humbje, kur pendohemi për një gabim, kur ndjejmë trishtimin e njerëzve tanë të dashur brenda vetes. A duhet të na bëjë të pakënaqur përfundimi?
Viti i ri mund të jetë një mundësi e mirë për të marrë vendime të reja, për të bërë fillime të reja dhe për të qenë të lumtur. Pra, cila është formula për lumturinë? Si mund të jemi të lumtur? Mendoj se duhet të fillojmë duke e përcaktuar saktë lumturinë. Lumturia nuk është vetëm një impuls brenda nesh, ajo përfshin gjithashtu atë që mësojmë gjatë gjithë jetës. Edhe nëse ende nuk dimë të jemi të lumtur, kjo nuk do të thotë se nuk mund të mësojmë. Më e rëndësishmja, lumturia varet nga përkufizimet tona për lumturinë. Përkufizimet që janë larg realitetit dhe kanë pritshmëri të mëdha, nuk na çojnë drejt lumturisë më të madhe, përkundrazi, na heqin mundësinë për të qenë të lumtur. Kur ta gjejmë lumturinë, duhet të kemi parasysh se ajo nuk do të zgjasë përgjithmonë, se do të zbehet pas pak, si të gjitha emocionet, dhe të shijojmë momentet e lumtura. Dhe kur jemi të pakënaqur, duhet të presim me qetësi momentin tjetër të lumtur me përfitimet që marrim nga kjo ndjenjë.
Lexo: 0
