Ai donte t'ua tregonte të gjithëve, jo vetëm vetë personit. Ai nuk mund të kënaqej vetëm me veten e tij, të gjithë kishin nevojë ta dëgjonin. Ai nuk mund të ngopej me të. Ai thjesht nuk mund të kënaqej me këto. Ai duhej t'u tregonte të gjithëve se ishte një person i suksesshëm, të gjithë duhej ta dinin. Sikur të gjithë do të ishin të kënaqur nëse do ta dinin. Tani do të mjaftonte. Tani sytë e të gjithëve do të ishin tek ai. Ndoshta kjo ishte pika më e lartë. Nëse ai mund t'u tregonte të gjithëve se ishte i suksesshëm, ai do të besonte se ai ishte i suksesshëm, i vlefshëm dhe kishte një fjalë. Ai do ta dinte që është një person i vlefshëm, se është i suksesshëm, se është i zgjuar, se është dikush që ka fjalën e tij, pa i pyetur njerëzit pse! Të gjithë do ta drejtonin me gisht. "Shiko, ky është ai". Por a do të mjaftonte kjo kur ata e theksuan këtë? Unë nuk mendoj kështu, nuk mendoj fare. Personi që i tregonin të gjithë, personi që thoshte se ishte, shikimi i drejtuar ndaj tij nuk do t'i kënaqte ndjenjën e tij të vlerës, por përkundrazi, do të vazhdonte të krijonte një ndjenjë të pavlefshmërisë. Ai do të mendonte se nëse do të portretizohej kështu, do të flitej vazhdimisht për të metat e tij. Ato vështrime drejtuar atij aty ku ai nuk ishte mes tyre do të vazhdonin të humbnin veten në zbrazëtinë ku pasiguria ime nuk mund të mbushej. Është sikur kjo situatë do ta shkatërrojë atë. Ose, në fakt, ajo tashmë po vazhdonte të shkatërronte veten.
Vështrimi, ai vështrim që vihet në dukje si "shiko, kjo është ajo!" Ai vështrim që ishte pothuajse i pamundur për t'u trajtuar. Duket sikur ai gjithmonë thekson të metat dhe ju bën të ndiheni sikur gjithmonë do t'ju dërrmojë. Sado që përpiqet të ngrihet për të qenë i suksesshëm, ai gjithmonë ndihet sikur është në gropë. Përderisa e kushtëzoi veten kështu, për sa kohë që përpiqej, do të vazhdonte të mbante mungesën e tij. Ai do të rrëzohej përsëri, sikur të mos kishte arritur kurrë asgjë me vlerë. Megjithatë, ai do ta mblidhte disi, derisa i thanë: "Shiko, kjo është ajo". Është si një rreth vicioz nga i cili nuk mund të dalësh. Ky rreth vicioz ka të bëjë pikërisht me ndjenjën e dështimit. Për mangësinë që i atribuohet atij, që u atribuohet atyre që janë në të. Sikur nuk do t'ia dilte kurrë, sikur të injorohej gjithmonë...
Lexo: 0
